levensfilosofie

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • le·vens·fi·lo·so·fie
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord levensfilosofie [1]: levensfilosofieën
verkleinwoord [1]: levensfilosofietje [1]: levensfilosofietjes

Zelfstandig naamwoord

de levensfilosofiev

  1. geheel van opvattingen waarmee je richting geeft aan je bestaan
     Haar levensfilosofie was: „Eis het uiterste van jezelf – wacht niet op anderen.”[1]
     Wie aan spoken denkt, denkt aan geesten, aan de zielen van de doden die geen rust vinden; of, in andere levensfilosofieën misschien wel altijd aanwezig blijven.[2]
     Het doet denken aan recente televisieprogramma's die onder de naam Robinson een soort Big Brother op zonnige eilandlocatie vertonen. Navolgers zoals al die schoolmeesters en ideologen als Wysz en Campe die het procédé van Defoe overnamen om hun persoonlijke levensfilosofietjes te ventileren.[3]
  2. (filosofie) in de tweede helft van de 19e eeuw ontstane stroming waarin aan de creativiteit en dynamiek van het bestaan meer waarde wordt toegekend dan zich in rationele tradities laat vatten
     Dat is te merken aan de antirationalistische levensfilosofie die aan Spenglers wereldbeeld ten grondslag ligt. Tegenover het bewuste ‘wakker-zijn’ staat bij hem het levende ‘bestaan’, tegenover de wereld als dode ‘natuur’ de wereld als ‘geschiedenis’, tegenover de mechanische ‘causaliteit’ de noodzakelijkheid van het ‘lot’.[4]

Gangbaarheid

Meer informatie

Verwijzingen

  1. Bronlink geraadpleegd op 22 juli 2021 Weblink bron
    Peter de Bruijn
    “Asta Nielsen: de eerste filmgodin” (16 juni 2020) op nrc.nl op Wikipedia
  2. Bronlink geraadpleegd op 22 juli 2021 Weblink bron
    Dana Linssen
    “Een spookverhaal, maar geen spookfilm” (14 november 2017) op nrc.nl op Wikipedia
  3. Bronlink geraadpleegd op 22 juli 2021 Weblink bron
    August Hans den Boef
    De eenzame man, een eiland en de zee : Van Daniel Defoe tor Michiel Koolbergen of van Alexander Selkirk tot Leendert Hasenbosch in: Bzzlletin., jrg. 32 nr. 289 (maart 2004), BZZTôH, Den Haag, ISBN 90 453 0095 8, p. 65
  4. Bronlink geraadpleegd op 22 juli 2021 Weblink bron
    Arnold Heumakers
    “Iedere cultuur loopt ten einde” (11 oktober 2017) op nrc.nl op Wikipedia