legaat

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gezant’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
afgeleid van het Latijnse lēgātus of lēgātum met het achtervoegsel -aat

legaat ^[2]

m officier bij de oude Romeinen
m pauselijk gezant ^[3]
o testamentaire beschikking waarbij de erflater aan een persoon bepaalde goederen nalaat ^[4]
o de goederen in die beschikking genoemd ^[5]

1-2. Romeinse officier of pauselijk gezant

3. testamentaire beschikking

Het woord legaat staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "legaat" herkend door:

86 %	van de Nederlanders;
86 %	van de Vlamingen.^[6]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	legaat	legaten
verkleinwoord	-	-