lallen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
lallen	lallend
gelal	gelald

Uitspraak

• Geluid:  lallen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈlɑ.lə(n)/

Woordafbreking

• lal·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘onduidelijk praten’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1580

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
lallen	lalde	gelald
zwak -d	volledig

Werkwoord

lallen

1. inergatief onverstaanbare en onsamenhangende praat uitslaan, vaak onder invloed van alcohol

   • Hij was stomdronken en lalde de hele kroeg bijeen. 

Gangbaarheid

• Het woord lallen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "lallen" herkend door:

95 %	van de Nederlanders;
73 %	van de Vlamingen.