kulde

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kulde    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kul·de

Werkwoord

vervoeging van
kullen

kulde

1. enkelvoud verleden tijd van kullen
   

   • Ik kulde. 
     
   • Jij kulde. 
     
   • Hij, zij, het kulde. 

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˡkʉlə/

Woordafbreking

• kul·de

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse woord kuldi.

Zelfstandig naamwoord

kulde g

1. koude
2. (figuurlijk) ongevoeligheid
3. kou

   «Folkemengden har stått i kulda i flere timer, enkelte er her for sjette dagen på rad.»

   Het volk heeft een aantal uren in de kou gestaan; sommigen zijn hier voor de zesde dag op rij.

Verbuiging

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	kulde	m: kulden v: kulda	kulder	kuldene
genitief	kuldes	m: kuldens v: kuldas	kulders	kuldenes

Afgeleide begrippen

• [1] kuldebro, kuldefølsom, kuldegrad, kuldegysning, kuldemaskin, kuldskjær, kuldslå
• [2] følelseskulde
• [3] vinterkulde, kuldebølge, kuldeperiode

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˡkʉlə/

Woordafbreking

• kul·de

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse woord kuldi.

Zelfstandig naamwoord

kulde g

1. koude
2. (figuurlijk) ongevoeligheid
3. kou

Verbuiging

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	kulde	v: kulda m: kulden	kulder	kuldene
genitief

Afgeleide begrippen

• [1] kuldegrad, kuldskjerr
• [2] kjenslekulde
• [3] vinterkulde