konvoluce

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /kɔnvɔlʊtsɛ/

Woordafbreking

• kon·vo·lu·ce

Zelfstandig naamwoord

konvoluce v

1. (wiskunde) convolutie

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	konvoluce	konvoluce
genitief	konvoluce	konvolucí
datief	konvoluci	konvolucím
accusatief	konvoluci	konvoluce
vocatief	konvoluce	konvoluce
locatief	konvoluci	konvolucích
instrumentalis	konvolucí	konvolucemi

Afgeleide begrippen

• dekonvoluce v
• konvoluční

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)