klokken/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van klokken
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		klokken			te klokken
	toekomend		zullen klokken			te zullen klokken
voltooid	tegenwoordig		hebben geklokt			te hebben geklokt
	toekomend		geklokt zullen hebben			geklokt te zullen hebben
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	klokkend		geklokt			ev. klok	mv. verouderd klokt	klokke
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	klok	klokt	klokt	klokt	klokt	klokken	klokken	klokken
verleden (o.v.t.)	klokte	klokte	klokte	klokte	klokte	klokten	klokten	klokten
toekomend (o.t.t.t.)	zal klokken	zult/zal klokken	zult/zal klokken	zult klokken	zal klokken	zullen klokken	zullen klokken	zullen klokken
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou klokken	zou klokken	zou(dt) klokken	zoudt klokken	zou klokken	zouden klokken	zouden klokken	zouden klokken
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	heb geklokt	hebt geklokt	hebt/heeft geklokt	hebt geklokt	heeft geklokt	hebben geklokt	hebben geklokt	hebben geklokt
verleden (v.v.t.)	had geklokt	had geklokt	had geklokt	hadt geklokt	had geklokt	hadden geklokt	hadden geklokt	hadden geklokt
toekomend (v.t.t.t.)	zal geklokt hebben	zal/zult geklokt hebben	zult/zal geklokt hebben	zult geklokt hebben	zal geklokt hebben	zullen geklokt hebben	zullen geklokt hebben	zullen geklokt hebben
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou geklokt hebben	zou geklokt hebben	zou/zoudt geklokt hebben	zoudt geklokt hebben	zou geklokt hebben	zouden geklokt hebben	zouden geklokt hebben	zouden geklokt hebben
onpersoonlijke lijdende vorm geklokt worden
	onvoltooid				voltooid
tegenwoordig	er wordt geklokt				er is geklokt
verleden	er werd geklokt				er was geklokt
toekomend	er zal geklokt worden				er zal geklokt zijn
voorwaardelijk	er zou geklokt worden				er zou geklokt zijn