klappen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  klappen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈklɑpə(n) / (2 lettergrepen)

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
klap	klappend
klappen

Woordafbreking

• klap·pen

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands clappen, verwant aan kleppen,
• [3] in de betekenis van ‘praten’ aangetroffen vanaf 1240
• [4] in de betekenis 'klappen geven' aangetroffen vanaf 1627

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
klappen	klapte	geklapt
zwak -t	volledig

Werkwoord

klappen

1. inergatief als vertoon van bijval, dank of bewondering de open handen ineenslaan

   • Het publiek klapte beleefd, maar meer ook niet. 

2. ergatief plotseling een luid geluid voortbrengen

   • De omvallende fiets klapte tegen de vloer. 
   • Met de punt van een speld liet zij de ballonnen klappen. 

3. inergatief (informeel) praten op een gemoedelijke of niet ernstige manier
4. overgankelijk zo bewegen of raken dat het plotseling een luid geluid maakt

   • Hij boos klapte hij de borden op tafel. 

Synoniemen

• [1]: applaudisseren
• [2]: knallen
• [3]: babbelen, kleppen, kletsen
• [4]: slaan

Opmerkingen

• De betekenis "praten" is in Nederland niet meer gangbaar.

Hyponiemen

   

aanklappen achterklappen afklappen beklappen dichtklappen inklappen meeklappen omklappen openklappen opklappen overklappen samenklappen uitklappen verklappen

Afgeleide begrippen

   

geklap klapachtig klapband klapbank klapbes klapbrug klapbus klapdak klapdeksel klapdeur klapekster klaphek klaphengst klaphoed klaphout klapijzer klapkauwgom klapkoord klapkut klaplong klaplopen klapluis klaplul klapmand klapmechanisme klapmes klapmuts klapper klappernij klapraam klaprib klaproos klapschaats klapschakelaar klapscheet klapschoen klapschroef klapsigaar klapspaan klapstaart klapstoel klapstuk klaptafel klaptelefoon klapvee klapvlies klapvoet klapwaker klapwieken klapziek klapzoen klapzucht mafklapper

Uitdrukkingen en gezegden

• iets met rake klappen bekopen

Vertalingen

    1. applaudisseren   

Duits: applaudieren (de), klatschen (de) Engels: clap (en), applaud (en) Frans: applaudir (fr)

Noors: applaudere (no), klappe (no) Nynorsk: applaudere (nn), klappe (nn)

    2. lawaai maken   

Engels: smack (en)

    iets met rake klappen bekopen   

Duits: etwas mit gezielten Schlägen bezahlen

Zelfstandig naamwoord

de klappen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord klap

Gangbaarheid

• Het woord klappen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "klappen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Duits

Uitspraak

• Geluid:  klappen    (hulp, bestand)
• IPA:

Woordafbreking

• klap·pen

Woordherkomst en -opbouw

stamtijd
infinitief	verleden tijd	voltooid deelwoord
klappen	klappte	geklappt
zwak	volledig

Werkwoord

klappen

1. overgankelijk in orde brengen/maken, kloppend maken
2. onovergankelijk  lukken ww ,  slagen ww 
3. onovergankelijk een kloppend geluid maken