klap

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  klap    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• klap

Woordherkomst en -opbouw

• (klanknabootsing)

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	klap	klappen
verkleinwoord	klapje	klapjes

Zelfstandig naamwoord

klap m

1. plotselinge, luidruchtige slag

   De oude vaas viel met een luide klap in duizend stukken op de vloer uiteen.

2. een bestraffing door slagen met de open hand

   Hij heeft vroeger veel klappen gehad.

Hyponiemen

• genadeklap, handjeklap, handklap, haverklap, kinderklap, rotklap, zotteklap

Afgeleide begrippen

   

geklap klapachtig klapbaar klapband klapbank klapbes klapbrug klapdeksel klapdeur klapekster klaphengst klapijzer klapkut klaplong klaplopen klaploper klapluis klaplul klapmechanisme klapmuts klapper klappernij klapraampje klaproos klapschaats klapschakelaar klapscheet klapschoen klapsigaar klapspaan klapstaart klapstoel klapstuk klaptelefoon klapvee klapvoet klapwieken klapziek klapzitting klapzoen klapzucht

Verwante begrippen

• houw, mep, slag

Uitdrukkingen en gezegden

een (flinke) klap uitdelen

Anagrammen

• plak

Vertalingen

    1. plotselinge, luidruchtige slag   

Deens: smæld (da), o Duits: Knacks (de), m Engels: bang (en), blow (en)

Spaans: golpe (es) m

    2. bestraffing   

Duits: Klaps (de), m Engels: slap (en), spanking (en)

Spaans: bofetada (es) v, bofetón (es) m

    [2]: een (flinke) klap uitdelen   

Duits: einen (ordentlichen) Klaps versetzen

Werkwoord

vervoeging van
klappen

klap

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
   

   Ik klap.

2. gebiedende wijs van klappen
   

   Klap!

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
   

   Klap je?

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.