ketter

vervoeging van
	ketteren

Nederlands

Ontwikkeld uit Middelnederlands ketteren, cattren mv (begin 13e eeuw), ontleend aan kerkelijk latijn catharus in de pejoratieve betekenis van “afvallige, ketter” (uiteindelijk ontleend aan de Byzantijns Griekse benaming voor een afwijkende geloofsgemeenschap, de Katharói).
De pejoratieve term van ketter werd voor het eerst in het Nederlands door de Kartuizer Broeder Geraert gebruikt, in de betekenis van ‘die afwijkt van de geloofsleer’ voor het eerst aangetroffen in 1275 of 1276. ^[1] ^[2]

de ketter m

(religie) iemand die vanwege afwijking van de katholieke leer tot misdadiger verklaard was
- De ketters werden op het marktplein levend verbrand.
«Doen andwerd ons vrouwe en sprachartoe
siet sprac si, mijn dochter hoe
mijn sone anderwerf werd bespuet
wie hem sijn pine werd vernvet
van ketteren ende van quaden cristinen»^[3]
Toen antwoordde ons Vrouwe en sprak haar toe:
„Ziet”, sprak zij, „mijn dochter, hoe
mijn zoon andermaal bespuwd werd,
wie hem zijn pijn door ketters en door slechte christenen vernieuwd werd.
aanhanger van een leerstelling, die in tegenspraak is met datgene wat een bepaalde geloofsgemeenschap beschouwt als de fundamentele geloofsleer

1. iemand die vanwege afwijking van de katholieke leer tot misdadiger verklaard was

ketter

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ketteren
- Ik ketter.
gebiedende wijs van ketteren
- Ketter!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ketteren
- Ketter je?

Het woord ketter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.^[4]