kenteren/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van kenteren
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		kenteren			te kenteren
	toekomend		zullen kenteren			te zullen kenteren
voltooid	tegenwoordig		hebben gekenterd			te hebben gekenterd
	toekomend		gekenterd zullen hebben			gekenterd te zullen hebben
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	kenterend		gekenterd			ev. kenter	mv. verouderd kentert	kentere
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	kenter	kentert	kentert	kentert	kentert	kenteren	kenteren	kenteren
verleden (o.v.t.)	kenterde	kenterde	kenterde	kenterde	kenterde	kenterden	kenterden	kenterden
toekomend (o.t.t.t.)	zal kenteren	zult/zal kenteren	zult/zal kenteren	zult kenteren	zal kenteren	zullen kenteren	zullen kenteren	zullen kenteren
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou kenteren	zou kenteren	zou(dt) kenteren	zoudt kenteren	zou kenteren	zouden kenteren	zouden kenteren	zouden kenteren
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	heb gekenterd	hebt gekenterd	hebt/heeft gekenterd	hebt gekenterd	heeft gekenterd	hebben gekenterd	hebben gekenterd	hebben gekenterd
verleden (v.v.t.)	had gekenterd	had gekenterd	had gekenterd	hadt gekenterd	had gekenterd	hadden gekenterd	hadden gekenterd	hadden gekenterd
toekomend (v.t.t.t.)	zal gekenterd hebben	zal/zult gekenterd hebben	zult/zal gekenterd hebben	zult gekenterd hebben	zal gekenterd hebben	zullen gekenterd hebben	zullen gekenterd hebben	zullen gekenterd hebben
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou gekenterd hebben	zou gekenterd hebben	zou/zoudt gekenterd hebben	zoudt gekenterd hebben	zou gekenterd hebben	zouden gekenterd hebben	zouden gekenterd hebben	zouden gekenterd hebben