kenteken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kenteken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ken·te·ken

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  ken  en  teken 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kenteken	kentekens kentekenen
verkleinwoord	kentekentje	kentekentjes

Zelfstandig naamwoord

kenteken o

1. een teken waaraan iets of iemand herkenbaar is

   • Bijzondere kentekens werden door de medewerker genoteerd. 

2. (verkeer) een identificatienummer van een gemotoriseerd voertuig

   • Het kenteken van de auto was niet goed leesbaar. 

Afgeleide begrippen

• [2] autokenteken, kentekennummer, kentekenplaat, kentekenbewijs

Verwante begrippen

• [1] beeldmerk, brandmerk, herkenningspunt, logo, merkteken
• [2] identificatie, registratie

Vertalingen

    1. een teken waaraan iets of iemand herkenbaar is   

Duits: Kennzeichen (de) o Engels: distinguishing mark (en)

Frans: signe distinctif (fr) m Spaans: distintivo (es) m

    2. een identificatienummer van een (gemotoriseerd) voertuig   

Duits: Kennzeichen (de) o Engels: licence plate (en)vehicle registration number (en)

Frans: numéro d'immatriculation (fr) m

Werkwoord

vervoeging van
kentekenen

kenteken

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kentekenen
   

   • Ik kenteken. 

2. gebiedende wijs van kentekenen
   

   • Kenteken! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kentekenen
   

   • Kenteken je? 

Gangbaarheid

• Het woord kenteken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "kenteken" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.