kanton

Nederlands

Niet te verwarren met: Kanton

Uitspraak

• Geluid:  kanton    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kan·ton

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onderafdeling van een arrondissement’ voor het eerst aangetroffen in 1827

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kanton	kantons
verkleinwoord	kantonnetje	kantonnetjes

Zelfstandig naamwoord

kanton o

1. een bestuurseenheid; deze term wordt in verschillende landen gebruikt voor gebieden van sterk verschillende grootte
2. (juridisch) in België een groep van gemeenten met één vredegerecht; in Nederland een sector van het gerecht die zich bezig houdt met kleine geschillen
3. in de vexillologie de bovenhoek van een vlag aan de broekingzijde
4. (verouderd) een (te onderhouden) deel van een weg

Hyponiemen

• kieskanton, oostkanton

Afgeleide begrippen

• kantongerecht, kantonnaal, [4] kantonnier, kantonrechter, kantonzaak

Vertalingen

    1.   

Spaans: cantón (es) m

Gangbaarheid

• Het woord kanton staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "kanton" herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.