kallene

Uit WikiWoordenboek

Noors

Uitspraak
Woordafbreking
  • kal·le·ne
Naar frequentie zeldzaam

Zelfstandig naamwoord

kallene, mv

  1. bepaalde vorm nominatief meervoud van kall (mannelijke verbuiging)

Zelfstandig naamwoord

kallene, mv

  1. bepaalde vorm nominatief meervoud van kall (onzijdige verbuiging)
Schrijfwijzen