ironicus

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ironicus    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• iro·ni·cus

Woordherkomst en -opbouw

• afleiding van ironie met het achtervoegsel -icus

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ironicus	ironici
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de ironicus m

1. iemand die zich spottend uitlaat over andere personen of zaken

   • De presentator groeide op in Twente, waar het Enschedese Volksparkcircus hem inspireerde, maar waar hij zich als ironicus niet begrepen voelde. Vanwege zijn dagdromerij werd hij van de middelbare school in Hengelo afgehaald en naar de kostschool in Oldenzaal gestuurd.  
   • 27. Nader tot U (1966) G.K. van het Reve Het tweede brievenboek van de onverbeterlijke ironicus.  

Synoniemen

• spotter

Gangbaarheid

• Het woord ironicus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ironicus" herkend door:

78 %	van de Nederlanders;
87 %	van de Vlamingen.