ire

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˈiːrɛ/

Woordafbreking

• i·re

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
īre	ĕo	īvi/ĭi	ĭtum
onregelmatig	volledig

Werkwoord

īre

1. gaan; rijden, varen
2. komen

Afgeleide begrippen

• abire, adire, ambire, exire, inire, coire, subire

Spreekwoorden

• sic itur ad astra
• paulatim longius itur
• pedibus ire
• in quadriga ire
• domum ire
• te subsidio ire
• in ius ire
• per aequora ire
• in duplum ire
• venum ire / venire
• ad saccum ire
• infitias ire
• cubitum ire

Engels

Uitspraak

• IPA: /ˈʌɪə/ (UK)
• IPA: /ˈʌɪər/ (US)

Woordafbreking

• i·re

Zelfstandig naamwoord

enkelvoud	meervoud
ire	ires

ire

1. toorn, woede
2. irritatie