intrare
Uiterlijk
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
intrāre | intrō | intrāvī | intrātum |
eerste vervoeging | volledig |
intrāre
- ingaan, binnengaan, betreden, indringen (met in, ad of intra + accusatief of enkel + accusatief); overgankelijk: indringen;
- doorstoten
- s.v. intro, in J.B. Kan - H.P. Schröder(ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 276.