immigrant

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  immigrant    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɪmiɣrɑnt/

Woordafbreking

• im·mi·grant

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘inkomend landverhuizer’ voor het eerst aangetroffen in 1865
• Via Frans immigrant (geattesteerd in 1787), Engels of Duits ontleend aan Latijn immigrans; in 1799 in het Nederlands als antoniem van emigrant gebruikt. Naamwoord van handeling van immigreren met het achtervoegsel -ant ook op te vatten als afleiding van migrant met het uitheemse voorvoegsel in- [3]

1. ▸ Vilhelm Moberg had het derde en laatste deel uitgebracht van zijn serie over emigranten die immigranten werden, De kolonisten.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	immigrant	immigranten
verkleinwoord	immigrantje	immigrantjes

Zelfstandig naamwoord

immigrant m

1. iemand die zich in een voor hem nieuw land vestigt of recentelijk heeft gevestigd, een inkomend landverhuizer

Afgeleide begrippen

• immigrantenbeleid, immigrantengemeenschap, immigrantengroep, immigrantenkind, immigrantenschip, immigrantenstroom, immigrantentaal

Verwante begrippen

• immigratie, immigreren, gastarbeider

Antoniemen

• emigrant, remigrant

Vertalingen

    1.   

Duits: Immigrant (de) Engels: immigrant (en)

Frans: immigrant (fr) Spaans: inmigrante (es) m

Gangbaarheid

• Het woord immigrant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "immigrant" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Frans

Werkwoord

immigrant

1. tegenwoordig deelwoord (participe présent) van immigrer

Bijvoeglijk naamwoord

immigrant

1. van migranten, betrekking hebbend op migranten, migranten-

Zelfstandig naamwoord

immigrant m

1. landverhuizer, immigrant