hellebaard

Nederlands

In de betekenis van ‘blank wapen’ voor het eerst aangetroffen in 1429 ^[1]
Middelnederlands helleba(e)rde, aanpassing van helmbaerde, ontleend aan Middelhoogduits helmbarte, samenstelling van helm ‘steel’ en barte ‘brede bijl’.^[2]

hellebaard v/m

antiek wapen bestaande uit een lange stok met aan het uiteinde een verticale metalen piek en zijdelings een bijl en een steekwapen
- In de Tachtigjarige Oorlog was de hellebaard nog heel gebruikelijk.

1. lang middeleeuws wapen

Het woord hellebaard staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "hellebaard" herkend door:

88 %	van de Nederlanders;
83 %	van de Vlamingen.^[3]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	hellebaard	hellebaarden
verkleinwoord	hellebaardje	hellebaardjes