harken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  harken    (hulp, bestand)
• IPA: /hɑrkə(n)/

Woordafbreking

• har·ken

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van hark met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
harken	harkte	geharkt
zwak -t	volledig

Werkwoord

harken

1. overgankelijk met een hark bijeenbrengen

   • Hij moest voor straf alle bladeren harken. 

Hyponiemen

• aanharken, afharken, bijeenharken, bijharken, opharken

Afgeleide begrippen

• harkerig, harksel

Vertalingen

    1.   

Engels: rake (en)

Spaans: rastrillar (es)

Zelfstandig naamwoord

de harken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord hark

Gangbaarheid

• Het woord harken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "harken" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.