halsstarrig

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  halsstarrig    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• hals·star·rig

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘hardnekkig’ voor het eerst aangetroffen in 1542
• Samenstellende afleiding van hals en star met het achtervoegsel -ig

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	halsstarrig	halsstarriger	halsstarrigst
verbogen	halsstarrige	halsstarrigere	halsstarrigste
partitief	halsstarrigs	halsstarrigers	-

Bijvoeglijk naamwoord

halsstarrig

1. koppig en onredelijk vasthoudend aan een standpunt

   • Hij verwijt het bestuur een halsstarrige opstelling. 
   • De halsstarrige weigering om mee te werken zet kwaad bloed. 

Verwante begrippen

• hardnekkig, koppig, stijfhoofdig, verbeten, verstokt

Afgeleide begrippen

• halsstarrigheid

Vertalingen

    1.   

Engels: obstinate (en), stubborn (en)

Spaans: acérrimo (es) , terco (es) , tozudo (es)

Gangbaarheid

• Het woord halsstarrig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "halsstarrig" herkend door:

92 %	van de Nederlanders;
92 %	van de Vlamingen.