hóndj
Uiterlijk
- IPA: /(x)hoɲc/ (Etsbergs)
hóndj m
- (roofdieren) hond
- «d'n Hóndj steit bie väöler bekindj es e troew bieës.»
- De hond staat bij velen bekend als een trouw beest.
- «d'n Hóndj steit bie väöler bekindj es e troew bieës.»
enkelvoud | meervoud | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
nominatief | hóndj | óndj | huundje, höndje | uundje, öndje | huunj, hönj | uunj, önj | huundjes, höndjes | uundjes, öndjes |
genitief | hóndjs | óndjs | huundjes, höndjes | uundjes, öndjes | huunj, hönj | uunj, önj | huundjes, höndjes | uundjes, öndjes |
locatief | hóndjes | óndjes | hóndjeske | óndjeske | hóndjese | óndjese | hóndjeskes | óndjeskes |
datief | hónje | ónje | huundje, höndje | uundje, öndje | huunj, hönj | uunj, önj | huundjes, höndjes | uundjes, öndjes |
accusatief | hóndj | óndj | huundje, höndje | uundje, öndje | huunj, hönj | uunj, önj | huundjes, höndjes | uundjes, öndjes |