gespreksgenoot

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  gespreksgenoot    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ge·spreks·ge·noot

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  gesprek zn  en  genoot zn  met het invoegsel -s- 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	gespreksgenoot	gespreksgenoten
verkleinwoord	gespreksgenootje	gespreksgenootjes

Zelfstandig naamwoord

de gespreksgenoot m

1. (communicatie) iemand waarmee men een praat

   ▸ Wanneer wij ons over alles een oordeel zouden aanmatigen, zou er niets meer heilig zijn. Dan zouden we ook kunnen zeggen dat er geen God is, dat er niets is, schreeuwde Nikolaj, terwijl hij met zijn vuist op tafel sloeg, geheel misplaatst naar het idee van zijn gespreksgenoten maar geheel in overeenstemming met zijn eigen gedachtengang.

   ▸ Over vrouwen zegt hij onder meer: "Ik kus ze gewoon. Ik wacht niet eens. Als je een ster bent, laten ze je het doen." Hij schept tegen zijn gespreksgenoot op over zijn tactieken, en laat weten dat hij zich niet laat tegenhouden. "Grijp ze in hun poes. Je kunt alles doen."

Verwante begrippen

• gespreksgenote

Gangbaarheid

• Het woord gespreksgenoot staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.