dissonantie

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • dis·so·nan·tie
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord dissonantie dissonanties
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de dissonantiev

  1. (muziek) lelijke klank door het combineren van tonen die niet harmoniëren
  2. het naast elkaar bestaan van tegenstrijdige gegevens
Synoniemen
Antoniemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

93 % van de Nederlanders;
94 % van de Vlamingen.[2]

Meer informatie

Verwijzingen