directe rede
Uiterlijk
- di·rec·te re·de
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | directe rede | directe reden |
| verkleinwoord |
- (taalkunde) een stijlvorm waarbij de gedachte of uitspraak van een derde rechtstreeks door de spreker wordt aangehaald en doorgaans tussen aanhalingstekens wordt geplaatst.
- "Dit is een directe rede.", zei de leraar tegen de klas.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.