dignitaris
Uiterlijk
- Geluid: dignitaris (hulp, bestand)
- dig·ni·ta·ris
- Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘waardigheidsbekleder’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1864 [1]
- afgeleid van het Latijnse dignus [waardig] met het achtervoegsel -aris [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | dignitaris | dignitarissen |
verkleinwoord | - | - |
- Het woord dignitaris staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dignitaris" herkend door:
41 % | van de Nederlanders; |
57 % | van de Vlamingen.[4] |
- ↑ "dignitaris" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ dignitaris op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Categorieën:
- Woorden in het Nederlands
- Woorden in het Nederlands van lengte 10
- Woorden in het Nederlands met audioweergave
- WikiWoordenboek:Pagina's die ISBN magische koppelingen gebruiken
- Achtervoegsel -aris in het Nederlands
- Zelfstandig naamwoord in het Nederlands
- Beroep in het Nederlands
- Woordenlijst Nederlandse Taal
- Prevalentie Nederland 41 %
- Prevalentie Vlaanderen 57 %