diffractie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  diffractie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• dif·frac·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘buiging van stralen’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• afgeleid van het Franse diffraction of daarvoor van het Latijn

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	diffractie	diffracties
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de diffractie v

1. (natuurkunde) (optica) buiging van stralen (golven, ook materiegolven), bv. lichtstralen

Hyponiemen

• elektronendiffractie, geluidsdiffractie, neutronendiffractie, poederdiffractie, röntgendiffractie

Verwante begrippen

• refractie, breking

Vertalingen

    1.   

Frans: diffraction (fr) v

Spaans: difracción (es) v

Gangbaarheid

• Het woord diffractie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "diffractie" herkend door:

57 %	van de Nederlanders;
71 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.