denotatie

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • de·no·ta·tie
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord denotatie denotaties
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de denotatiev

  1. aanduiding, omschrijving
  2. (taalkunde) vaste grondbetekenis van een woord of woordgroep in tegenstelling tot eventuele bijbetekenissen, de concrete betekenis van het woord
Antoniemen
Anagrammen
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

69 % van de Nederlanders;
80 % van de Vlamingen.[2]

Meer informatie

Verwijzingen