copuleren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  copuleren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• co·pu·le·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘paren’ voor het eerst aangetroffen in 1872
• afgeleid van het Franse copuler (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
copuleren	copuleerde	gecopuleerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

copuleren

1. inergatief (dierkunde) (seksualiteit) geslachtsgemeenschap hebben

   • Bij deze soort wordt er pas gecopuleerd na een uitgebreid paringsritueel. 

Synoniemen

• paren, coïteren

Verwante begrippen

• copulatie

Vertalingen

    1. geslachtsgemeenschap hebben   

Duits: kopulieren (de) Engels: copulate (en) Frans: copuler (fr)

Indonesisch: campur (id) Spaans: copular (es)

Gangbaarheid

• Het woord copuleren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'copuleren' herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.