contemplatie
Uiterlijk
- con·tem·pla·tie
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘beschouwing, meditatie’ voor het eerst aangetroffen in 1265 [1]
- Afkomstig van het Latijnse contemplātiō (met het voorvoegsel con-)
- Naamwoord van handeling van contempleren met het achtervoegsel -atie
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | contemplatie | contemplaties |
verkleinwoord | - | - |
de contemplatie v
- een beschouwing
- Hoewel contemplatie en meditatie nauw aan elkaar verwant zijn, is er een verschil
- Het woord contemplatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "contemplatie" herkend door:
81 % | van de Nederlanders; |
80 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "contemplatie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be