conjunctie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  conjunctie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• con·junc·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘voegwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1552
• afgeleid van conjunct met het achtervoegsel -ie

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	conjunctie	conjuncties
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

conjunctie v

1. verbinding
2. (astronomie) zodanige stand van twee hemellichamen dat ze ten opzichte van de aarde in elkaars verlengde liggen, samenstand
3. (taalkunde) voegwoord
4. (wiskunde) logische operator (symbool: $\scriptstyle \land$, &, EN of AND) die twee proposities met elkaar verbindt, zodanig dat de conjunctie van beide waar is als beide operanden waar zijn

Verwante begrippen

• logica

Afgeleide begrippen

• conjunctief

Antoniemen

• disjunctie

Vertalingen

    1.   

Duits: Konjunktion (de) v Engels: conjunction (en)

Frans: conjonction (fr) v Spaans: conjunción (es) v

Gangbaarheid

• Het woord conjunctie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "conjunctie" herkend door:

90 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.