confronteren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  confronteren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• con·fron·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘tegenover elkaar plaatsen’ voor het eerst aangetroffen in 1609
• afgeleid van het Franse confronter (met het voorvoegsel con- en met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
confronteren	confronteerde	geconfronteerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

confronteren

1. overgankelijk ~met: iemand laten zien wat diegene heeft gedaan (en wat diegene liever niet zou willen weten)

   • Ik confronteerde hem met zijn fouten die hij heeft begaan. 

   ▸ De waarheid kon hard, helder en bijzonder confronterend zijn.

Vertalingen

    1.iemand laten zien wat diegene heeft gedaan   

Bulgaars: конфронтирам (bg), правя очна ставка Duits: konfrontieren (de) Engels: confront (en)

Frans: confronter (fr) Spaans: confrontar (es), carear (es)

Gangbaarheid

• Het woord confronteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "confronteren" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.