confrontatiepolitiek

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • con·fron·ta·tie·po·li·tiek
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord confrontatiepolitiek
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de confrontatiepolitiekv

  1. (politiek) manier van politiek bedrijven die gericht is op het zoeken van tegenstellingen
     Aan de rechterkant is het beeld rommeliger. Erdogans AKP, in 2015 goed voor 49 procent van de stemmen, is voor de veranderingen. Maar binnen die partij is er ook verzet. Er is een groep gematigder, pragmatische AKP'ers die liever compromissen ziet dan de confrontatiepolitiek van Erdogan. Oude zwaargewichten in de partij, zoals oud-president Abdullah Gül en oud-premier Ahmet Davutoglu, hebben openlijk hun twijfels over het nieuwe systeem uitgesproken.[1]
     Rusland op zijn beurt beschuldigt het Westen van 'confrontatiepolitiek' en noemt de escalatie van het conflict de schuld van de VS en de EU. Washington zou zich al 25 jaar gedragen als "arrogante winnaar van de Koude Oorlog". Ook hielden de Russen gisteren, een dag voor het topberaad, een grote militaire oefening op de Krim, het Oekraïense schiereiland dat ze eind maart annexeerden.[2]

Gangbaarheid


Verwijzingen

  1. Bronlink geraadpleegd op 17 november 2022 Weblink bron “Turkse referendum begonnen, meer macht voor Erdogan?” (Zaterdag 15 april 2017, 22:59), NOS
  2. Bronlink geraadpleegd op 17 november 2022 Weblink bron “Topoverleg Oost-Oekraïne in Minsk 'laatste kans'” (Woensdag 11 februari 2015, 08:58), NOS