concessie

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘tegemoetkoming, vergunning’ voor het eerst aangetroffen in 1530 ^[1]
afgeleid van cessie met het voorvoegsel con-
afgeleid van het Franse concession of daarvoor van het Latijnse 'concessiō'

de concessie v

toegeving aan wensen of eisen van de tegenpartij met als doel om tot een overeenkomst te komen
- Tijdens de onderhandelingen moesten beide partijen concessies doen.
- Op een moment dat de democratie aan kracht verliest op uiteenlopende plekken als Hongarije, India, Turkije en de Verenigde Staten, herinneren deze gebeurtenissen ons eraan dat de afbrokkeling vaak geleidelijk gaat, door de stapsgewijze overgave van degenen die haar zouden moeten verdedigen. Met elke concessie worden autocraten brutaler, verdedigingen zwakker en wordt terugdraaien moeilijker.^[2]
(juridisch), (politiek) vergunning van overheidswege met uitsluiting van anderen
▸ Een concessie verschilt van een overheidsopdracht in die zin dat ze gekenmerkt wordt door de overdracht van het exploitatierisico.^[3]
(juridisch), (politiek) gebied waarvoor men een vergunning van de overheid heeft