combattant
Uiterlijk
- Geluid: combattant (hulp, bestand)
- com·bat·tant
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘strijder’ voor het eerst aangetroffen in 1602 [1]
- afgeleid van het Latijnse battuere (vechten) met het voorvoegsel com- [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | combattant | combattanten |
verkleinwoord | - | - |
- (militair) militair, bestemd om aan de strijd deel te nemen
1. militair, bestemd om aan de strijd deel te nemen
- Het woord combattant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "combattant" herkend door:
60 % | van de Nederlanders; |
65 % | van de Vlamingen.[5] |
- ↑ "combattant" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ combattant op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be