cohabitatie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  cohabitatie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• co·ha·bi·ta·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘paring’ voor het eerst aangetroffen in 1650
• Naamwoord van handeling van cohabiteren met het achtervoegsel -atie

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	cohabitatie	cohabitaties
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

cohabitatie v

1. (seksualiteit) (formeel) geslachtsgemeenschap
2. (onwettige, ongehuwde of buitenechtelijke) samenwoning
3. door de nood gedwongen samenwerking tussen twee onwaarschijnlijke partners

Gangbaarheid

• Het woord cohabitatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "cohabitatie" herkend door:

73 %	van de Nederlanders;
90 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.