blunken

Noors

Woordafbreking

• blun·ken

Naar frequentie	> 50000

Zelfstandig naamwoord

blunken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van blunk

Schrijfwijzen

• blunket, o

Nynorsk

Woordafbreking

• blun·ken

Zelfstandig naamwoord

blunken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van blunk