blijk

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  blijk    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• blijk

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	blijk	blijken
verkleinwoord	blijkje	blijkjes

Zelfstandig naamwoord

het blijk o

1. een teken waaruit iets blijkt, bijvoorbeeld deelname

   • Hij zond bloemen als blijk van zijn betrokkenheid. 
   • Als blijk van vertrouwen mocht ik zijn auto lenen. 

Synoniemen

• bewijs

Verwante begrippen

• adstructie, betuiging, bewijs, merkteken, wenk

Hyponiemen

• huldeblijk, liefdeblijk

Afgeleide begrippen

• blijkbaar, blijken, klaarblijkelijk

Uitdrukkingen en gezegden

• blijk geven van

iets laten merken

Vertalingen

    1.   

Engels: sign (en), signal (en), token (en)

Spaans: muestra (es) v, signo (es) m

Werkwoord

vervoeging van
blijken

blijk

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blijken
   

   • Ik blijk. 

2. gebiedende wijs van blijken
   

   • Blijk! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blijken
   

   • Blijk je? 

Gangbaarheid

• Het woord blijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blijk" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.