bleuñv

Bretons

Uitspraak

• IPA: /blœ̃w/

Woordherkomst en -opbouw

• (erfwoord): Afkomstig uit Middelbretons bleuzu, bleuzff, uit Oudbretons bloduu, uit Keltisch *blātus, een gesubstantiveerde deelwoord van de Indo-Europese wortel *bʰleh₃- ‘zwellen, gedijen’, waaruit ook Nederlands bloem. Verwant met Cornisch bleujenn (ev), bleujyow (mv), Welsh blawd (ev), blodau (mv) en Nieuwiers bláth.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bleuñvenn	bleuñv

Zelfstandig naamwoord

bleuñv m

1. (plantkunde) bloem

Synoniemen

• bleunioù, fleur