blamage

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  blamage    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• bla·ma·ge

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘afgang’ voor het eerst aangetroffen in 1929
• Naamwoord van handeling van blameren met het achtervoegsel -age

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	blamage	blamages
verkleinwoord	blamagetje	blamagetjes

Zelfstandig naamwoord

blamage v

1. een afgang veroorzaakt door eigen falen

   • De actie werd een complete blamage. 

Vertalingen

    1. een afgang veroorzaakt door eigen falen   

Duits: Blamage (de) v Engels: disgrace (en)

Frans: honte (fr) v, déshonneur (fr) m Spaans: vergüenza (es) v, deshonra (es) v

Gangbaarheid

• Het woord blamage staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "blamage" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
89 %	van de Vlamingen.