beweren

Nederlands

In de betekenis van ‘zeggen’ voor het eerst aangetroffen in 1477 ^[1]
Oorspronkelijk twee verschillende Middelnederlandse werkwoorden die zijn samengevallen. Het ene werkwoord is bewaren, "bewijzen". Het andere is afgeleid van weren met het voorvoegsel be- ^[2]

beweren ^[3]

overgankelijk iets met stelligheid verklaren waarvan het voor anderen niet duidelijk is of het waar is
- Wil je dat nu echt beweren?
▸ Ik had met lopen een nieuw doel in mijn leven gevonden. De lange afzondering in de natuur vormde een mooie aanvulling op mijn drukke leven in Nederland en ik kwam vol energie thuis. Het ritme van het lopen met soms wel 70.000 stappen per dag vormde een innerlijke kadans, waarvan sommige wetenschappers beweren dat er op deze manier een inventieve samenwerking ontstaat tussen de twee helften van je brein.^[4]

▸ Terwijl Jeroen onverstoorbaar doorronkte begreep ze wat haar zus met een omweg had beweerd.^[5]

1. iets met stelligheid verklaren waarvan het voor anderen niet duidelijk is of het waar is

Het woord beweren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "beweren" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.^[6]