beroven

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
beroven	berovend
beroving	beroofd

Uitspraak

• Geluid:  beroven    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈrovə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• be·ro·ven

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van roven met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
beroven	beroofde	beroofd
zwak -d	volledig

Werkwoord

beroven

1. overgankelijk iemand met geweld zijn bezit ontnemen

   • Zij werden plotseling aangevallen en beroofd van al hun bezittingen. 

2. iemand het genot van iets doen missen, zaken ontdoen van iets

   • Hij beroofde zijn ouders van hun zondagsrust. 

   ▸ Daar lag ik dan met dubbel geluk Mijn gewillige borsten vol melk Een kop vol zorgen die ik verdruk Over hoe wat waarom en wie welk Te moeten kiezen, elke keer Zonder hem, haar te beroven Van aandacht, liefde, wat zo meer Dreef de zwakkere al naar boven Verblind voor 't toekomstige zeer Waar we massaal op af stoven.

Vertalingen

    1. iemand met geweld zijn bezit ontnemen   

Duits: berauben (de) Engels: rob (en), plunder (en) Frans: dérober (fr) Noors: berøve (no)

Nynorsk: røve (nn) Papiaments: priva Spaans: despojar (es), robar (es), asaltar (es), privar (es), desnudar (es), quitar (es), desvalijar (es)

Gangbaarheid

• Het woord beroven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beroven" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.