bandoneon

Bandoneon

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bandoneon    (hulp, bestand)
• IPA: /bɑnˈdoneɔn/

Woordafbreking

• ban·do·ne·on

Woordherkomst en -opbouw

• eponiem: van Duits Bandoneon, genoemd naar de 19e-eeuwse Duitse harmonicaverkoper H. Band , die het instrument omstreeks 1840 uitvond, in de betekenis van ‘toetsinstrument’ voor het eerst aangetroffen in 1912

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bandoneon	bandoneons
verkleinwoord	bandoneonnetje	bandoneonnetjes

Zelfstandig naamwoord

de bandoneon m

1. (muziekinstrument) een wisseltonig instrument met doorslaande tongen en een blaasbalg

   • De bandoneon werd in Duitsland uitgevonden, maar is nu vooral in Zuid-Amerika populair. (tangomuziek) 

Afgeleide begrippen

• bandoneonspeler

Vertalingen

    1. een wisseltonig instrument met doorslaande tongen en een blaasbalg   

Duits: bandoneon (de) o

Gangbaarheid

• Het woord bandoneon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bandoneon" herkend door:

48 %	van de Nederlanders;
30 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.