auslaut

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • aus·laut
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord auslaut auslauten
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de auslautm

  1. (taalkunde) slotklank van een woord of lettergreep
    • Zo had Sexagius reeds een verschil gemaakt tussen [s] in auslaut en [sch] in auslaut, waarbij deze laatste spelling terugging op de Oudgermaanse /sk/. Gevolg was dat men niet [mens] maar [mensch] spelde, en niet [Nederduits] maar [Nederduitsch]. [1]
Verwante begrippen

Gangbaarheid

11 % van de Nederlanders;
9 % van de Vlamingen.[2]

Verwijzingen