ambactus
Latijn
Woordherkomst en -opbouw
Van het Gallisch ambaxtos (vazal, dienaar van hoge rang), van het Proto-Keltisch *ambaxtos (dienaar), van het Proto-Indo-Europees *h₂mbʰi-h₂eǵ- (rondheenrijden), van *h₂mbʰi- (rondheen) + *h₂eǵ- (rijden). Zie het Latijnse ambigō.
Zelfstandig naamwoord
ambactus m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | ambactus | ambactī |
| genitief | ambactī | ambactōrum |
| datief | ambactō | ambactīs |
| accusatief | ambactum | ambactōs |
| vocatief | ambacte | ambactī |
| ablatief | ambactō | ambactīs |
Verwijzingen
- s.v. ambactus, in J.B. Kan - H.P. Schröder(ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 31.