afkunnen/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van afkunnen
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		afkunnen			af te kunnen
	toekomend		zullen afkunnen af zullen kunnen			te zullen afkunnen af te zullen kunnen
voltooid	tegenwoordig		hebben afgekund			te hebben afgekund
	toekomend		afgekund zullen hebben			afgekund te zullen hebben
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	afkunnend		afgekund			ev. kan af	mv. verouderd kan af kunt af	kunne af (bijzin) afkunne
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
hoofdzin	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	kan af	kan af kunt af	kan af kunt af	kunt af	kan af	kunnen af	kunnen af	kunnen af
verleden (o.v.t.)	kon af	kon af	kon af	(kondt af)	kon af	konden af	konden af	konden af
toekomend (o.t.t.t.)	zal afkunnen	zult/zal afkunnen	zult/zal afkunnen	zult afkunnen	zal afkunnen	zullen afkunnen	zullen afkunnen	zullen afkunnen
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou afkunnen	zou afkunnen	zou(dt) afkunnen	zoudt afkunnen	zou afkunnen	zouden afkunnen	zouden afkunnen	zouden afkunnen
bijzin	.. dat ik	.. dat jij, je	.. dat u	.. dat gij	.. dat hij, zij, het	.. dat wij	.. dat jullie	.. dat zij
tegenwoordig (o.t.t.)	afkan	afkan/ afkunt	afkan/ afkunt	afkunt	afkan	afkunnen	afkunnen	afkunnen
verleden (o.v.t.)	afkon	afkon	afkon	afkondt	afkon	afkonden	afkonden	afkonden
toekomend (o.t.t.t.)	zal afkunnen af zal kunnen	zult/zal afkunnen af zult/zal kunnen	zult/zal afkunnen af zult/zal kunnen	zult afkunnen af zult kunnen	zal afkunnen af zal kunnen	zullen afkunnen af zullen kunnen	zullen afkunnen af zullen kunnen	zullen afkunnen af zullen kunnen
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou afkunnen af zou kunnen	zou afkunnen af zou kunnen	zou(dt) afkunnen af zou(dt) kunnen	zoudt afkunnen af zoudt kunnen	zou afkunnen af zou kunnen	zouden afkunnen af zouden kunnen	zouden afkunnen af zouden kunnen	zouden afkunnen af zouden kunnen
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	heb afgekund	hebt afgekund	hebt/heeft afgekund	hebt afgekund	heeft afgekund	hebben afgekund	hebben afgekund	hebben afgekund
verleden (v.v.t.)	had afgekund	had afgekund	had afgekund	hadt afgekund	had afgekund	hadden afgekund	hadden afgekund	hadden afgekund
toekomend (v.t.t.t.)	zal afgekund hebben	zal/zult afgekund hebben	zult/zal afgekund hebben	zult afgekund hebben	zal afgekund hebben	zullen afgekund hebben	zullen afgekund hebben	zullen afgekund hebben
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou afgekund hebben	zou afgekund hebben	zou/zoudt afgekund hebben	zoudt afgekund hebben	zou afgekund hebben	zouden afgekund hebben	zouden afgekund hebben	zouden afgekund hebben
onpersoonlijke lijdende vorm afgekund worden
	onvoltooid				voltooid
tegenwoordig	er wordt afgekund				er is afgekund
verleden	er werd afgekund				er was afgekund
toekomend	er zal afgekund worden				er zal afgekund zijn
voorwaardelijk	er zou afgekund worden				er zou afgekund zijn
lijdende vorm afgekund worden
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		afgekund worden			afgekund te worden
	toekomend		afgekund zullen worden			afgekund te zullen worden
voltooid	tegenwoordig		afgekund zijn			afgekund te zijn
	toekomend		afgekund zullen zijn			afgekund te zullen zijn
	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (o.t.t.)	word afgekund	wordt afgekund	wordt afgekund	wordt afgekund	wordt afgekund	worden afgekund	worden afgekund	worden afgekund
verleden (o.v.t.)	werd afgekund	werd afgekund	werd afgekund	werdt afgekund	werd afgekund	werden afgekund	werden afgekund	werden afgekund
toekomend (o.t.t.t.)	zal afgekund worden	zult afgekund worden	zult afgekund worden	zult afgekund worden	zal afgekund worden	zullen afgekund worden	zullen afgekund worden	zullen afgekund worden
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou afgekund worden	zou afgekund worden	zou/zoudt afgekund worden	zoudt afgekund worden	zou afgekund worden	zouden afgekund worden	zouden afgekund worden	zouden afgekund worden
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	ben afgekund	bent afgekund	bent/is afgekund	zijt afgekund	is afgekund	zijn afgekund	zijn afgekund	zijn afgekund
verleden (v.v.t.)	was afgekund	was afgekund	was afgekund	waart afgekund	was afgekund	waren afgekund	waren afgekund	waren afgekund
toekomend (v.t.t.t.)	zal afgekund zijn	zult afgekund zijn	zult afgekund zijn	zult afgekund zijn	zal afgekund zijn	zullen afgekund zijn	zullen afgekund zijn	zullen afgekund zijn
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou afgekund zijn	zou afgekund zijn	zou/zoudt afgekund zijn	zoudt afgekund zijn	zou afgekund zijn	zouden afgekund zijn	zouden afgekund zijn	zouden afgekund zijn