afbikken

Nederlands

gebouw na het afbikken van de pleisterlaag

Uitspraak

• Geluid:  afbikken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• af·bik·ken

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  af  en  bikken 

Werkwoord

afbikken

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
afbikken	bikte af	afgebikt
zwak -t	volledig

1. door middel van bikken iets van iets anders af halen; met een beitel verwijderen

   • Verenigingslid Edith Fiedler is wat slecht ter been en heeft op een speciaal meegebracht houten krukje geluisterd. Na afloop vertelt ze dat zij erbij was, toen de bouwvakkers de straat op gingen. Ze wijst naar een blok aan de overkant. „Ik was 17 en ik werkte daar als leerling-metselaar en dit hier was allemaal puin. Bakstenen moesten we zelf afbikken.” Er waren veel leerlingen. Vakkrachten waren of gesneuveld of in Russische krijgsgevangenschap. „Toen we de 17de op ons werk kwamen, werden we opgesloten in de bouwketen. Er was een uitzonderingstoestand van kracht omdat vele duizenden mensen de straat op zouden gaan.” De leerling-bouwvakkers wisten rond tien uur ’s ochtends via een wc-raampje te ontsnappen.  

Synoniemen

• afsteken, bikken, pellen, wegbikken, afhakken, uitseken

Vertalingen

    1.door middel van bikken iets van iets anders af halen; met een beitel verwijderen   

Engels: chipp off (en)

Gangbaarheid

• Het woord afbikken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "afbikken" herkend door:

90 %	van de Nederlanders;
59 %	van de Vlamingen.