accidere
Uiterlijk
- IPA:
- [ăccĭdĕre] /akˈkɪdɛˌrɛ/
- [ăccīdĕre] /akˈkiːdɛˌrɛ/
- ac·ci·de·re
- [ăccĭdĕre] Afgeleid van cădĕre met het voorvoegsel ad-.
- [ăccīdĕre] Afgeleid van caedĕre met het voorvoegsel ad-.
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
ăccĭdĕre | ăccĭdo | ăccĭdi | - |
derde vervoeging | volledig |
ǎccĭdĕre
- neervallen
- zich aan iemands voeten werpen
- zich voordoen, gebeuren, voorvallen
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
ăccīdĕre | ăccīdo | ăccīdi | ăccīsum |
derde vervoeging | volledig |
ǎccīdĕre