abitus

Latijn

Woordafbreking

• ab·i·tus

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van abire (weggaan) met het achtervoegsel -tus.

Zelfstandig naamwoord

ăbĭtŭs m

1. vertrek, afreis, het weggaan
2. (metonymie) de uitgang, d.i. de plaats waar men uitgaat

   (in meervoud)

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	ăbĭtus	ăbĭtūs
genitief	ăbĭtūs	ăbĭtuum
datief	ăbĭtuī (ăbĭtū)	ăbĭtibus
accusatief	ăbĭtum	ăbĭtūs
vocatief	ăbĭtus	ăbĭtūs
ablatief	ăbĭtū	ăbĭtibus

Synoniemen

• abitio