aanspelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  aanspelen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈanspelə(n) / (3 lettergrepen)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
aanspelen	speelde aan	aangespeeld
zwak -d	volledig

Woordafbreking

• aan·spe·len

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  aan  en  spelen ww 

Werkwoord

aanspelen

1. overgankelijk bij voetballen of een ander spel naar een medespeler spelen

   • Theo van Duivenbode speelde in de jaren zestig ruim vier seizoenen als linksback achter Keizer. „Hij was de man van de schaar. Alle tegenstanders wisten het, en toch stonden ze machteloos. Been over de bal, net doen of je naar binnen gaat, aan de buitenkant erlangs. En dan volgde een voorzet op maat.” Geen meevoetballende linksbuiten of een man voor de dieptepass, aldus Van Duivenbode: „Piet ging niet 50 meter naar achter als we onder druk stonden. En je moest hem in de voeten aanspelen, niet in de ruimte.” 

Afgeleide begrippen

• aanspeelbaar, aanspeelpunt, aanspeelster

Gangbaarheid

• Het woord aanspelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "aanspelen" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.