bijvoeglijk naamwoord

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bijvoeglijk naamwoord    (hulp, bestand)
• IPA: /bɛɪˌvuxlək ˈnamʋo̞rt/

Woordafbreking

• bij·voeg·lijk naam·woord

Zelfstandig naamwoord

bijvoeglijk naamwoord o

1. (grammatica) een woordsoort die wordt gebruikt om een eigenschap of hoedanigheid van een zelfstandig naamwoord te benoemen.

Synoniemen

• adjectief, adjectivum

Vertalingen

    1. een woordsoort die wordt gebruikt om een eigenschap of hoedanigheid van een zelfstandig naamwoord te benoemen   

Afrikaans: byvoeglike naamwoord (af) Arabisch: نعت (ar) m, صفة (ar) v Bulgaars: прилагателно име (bg) o Catalaans: adjectiu (ca) m Chinees: 形容词 (zh) Duits: Adjektiv (de) o, Eigenschaftswort (de) o Engels: adjective (en) Esperanto: adjektivo (eo) Estisch: omadussõna (et) Fins: adjektiivi (fi) Frans: adjectif (fr) m Fries: eigenskipswurd (fy) o Grieks: επίθετο (el) o (epítheto) Hongaars: melléknév (hu) IJslands: lýsingarorð (is) Interlingua: adjectivo (ia) Italiaans: aggettivo (it) m

Japans: 形容詞 (ja), 形容動詞 (ja) Latijn: verbum adiectum (la) o Noors: adjektiv (no) Nynorsk: adjektiv (nn) Oekraïens: Прикметник (uk) Perzisch: صفت (fa) Pools: przymiotnik (pl) m Portugees: adjectivo (pt) m Roemeens: adjectiv (ro) o Russisch: прилaгaтeльнoe (ru) o Slowaaks: prídavné meno (sk) o Spaans: adjetivo (es) m Tsjechisch: přídavné jméno (cs) o Turks: sıfat (tr), ön ad (tr) Vietnamees: tính từ (vi) Zweeds: adjektiv (sv)

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.